1. MOBILIZACJA KOŚCI SKOKOWEJ
Pacjent: w pozycji leżenia tyłem.
Terapeuta: stoi po stronie, po której będzie pracował.
Wykonanie: ręką kranialną ustabilizuj podudzie na wysokości kostki bocznej i przyśrodkowej, a ręką kaudalną wykonaj mobilizację kości skokowej w kierunku brzusznym i grzbietowym.
W przypadku odnalezienia restrykcji podczas artykulacji, wykonaj kilka/kilkanaście rytmicznych mobilizacji w ograniczonym zakresie i oceń ponownie ruch ślizgu brzusznego i grzbietowego kości skokowej.
2. MOBILIZACJA KOŚCI PIĘTOWEJ
Pacjent: w pozycji leżenia tyłem.
Terapeuta: stoi po stronie, po której będzie pracował.
Wykonanie: jedna ręka obejmuje podudzie na wysokości kostek, druga ręka obejmuje stopę. Wykonaj obwodzenie stopą na kości piętowej w jedną i w drugą stronę.
W przypadku odnalezienia restrykcji podczas artykulacji, wykonaj kilka/kilkanaście rytmicznych mobilizacji w ograniczonym zakresie i oceń ponownie ruch obwodzenia stopą na kości piętowej.
3. MOBILIZACJA KOŚCI ŁÓDKOWATEJ
Pacjent: w pozycji leżenia tyłem.
Terapeuta: stoi po stronie, po której będzie pracował.
Wykonanie: ręką kranialną ustabilizuj kość skokową tuż poniżej kostki przyśrodkowej, a ręką kaudalną obejmij szczypcowo kość łódkowatą i wykonaj mobilizację poprzez obwodzenie kością łódkowatą względem kości skokowej.
W przypadku odnalezienia restrykcji podczas artykulacji, wykonaj kilka/kilkanaście rytmicznych mobilizacji w ograniczonym zakresie i oceń ponownie ruch obwodzenia kości łódkowatej względem kości skokowej.
4. MOBILIZACJA KOŚCI SZEŚCIENNEJ
Pacjent: w pozycji leżenia tyłem.
Terapeuta: stoi po stronie, po której będzie pracował.
Wykonanie: ręką kranialną ustabilizuj kość piętową tuż poniżej kostki bocznej, a ręką kaudalną obejmij szczypcowo kość sześcienną i wykonaj mobilizację poprzez obwodzenie kością sześcienną względem kości piętowej.
W przypadku odnalezienia restrykcji podczas artykulacji, wykonaj kilka/kilkanaście rytmicznych mobilizacji w ograniczonym zakresie i oceń ponownie ruch obwodzenia kości sześciennej względem kości piętowej.
5. MOBILIZACJA KOŚCI KLINOWATYCH
Pacjent: w pozycji leżenia tyłem.
Terapeuta: stoi po stronie, po której będzie pracował.
Wykonanie: ręką kranialną ustabilizuj kość łódkowatą, a ręką kaudalną obejmij szczypcowo wszystkie kości klinowate lub jedną z nich i wykonaj mobilizację poprzez obwodzenie kośćmi klinowatymi względem kości łódkowatej.
W przypadku odnalezienia restrykcji podczas artykulacji, wykonaj kilka/kilkanaście rytmicznych mobilizacji w ograniczonym zakresie i oceń ponownie ruch obwodzenia kości klinowatych względem kości łódkowatej.
6. MOBILIZACJA KOŚCI ŚRÓDSTOPIA
Pacjent: w pozycji leżenia tyłem.
Terapeuta: stoi po stronie stóp pacjenta.
Wykonanie: obejmij sąsiadujące kości śródstopia w taki sposób, by kciuki znajdowały się na grzbiecie stopy, a palce wskazujące na podeszwie. Wykonuj mobilizację kości śródstopia naprzemiennie, np. 1 kość śródstopia grzbietowo, a 2 kość śródstopia w tym samym czasie podeszwowo.
W przypadku odnalezienia restrykcji podczas artykulacji, wykonaj kilka/kilkanaście rytmicznych mobilizacji w ograniczonym zakresie i oceń ponownie ruch sąsiadujących kości śródstopia.
7. TRAKCJA PRZEZ PALCE
Pacjent: w pozycji leżenia tyłem.
Terapeuta: stoi po stronie stóp pacjenta.
Wykonanie: jedną ręką ustabilizuj stopę na wysokości kości śródstopia, a drugą ręką wykonaj trakcję przez kolejne palce.
W przypadku odnalezienia restrykcji podczas artykulacji, wykonaj kilka/kilkanaście rytmicznych mobilizacji trakcyjnych i oceń ponownie jakość napięcia w obrębie palców.
WSKAZANIA
Mobilizacje stopy możesz wykorzystać w przypadku zidentyfikowania ograniczeń ruchomości czy sztywności w obrębie stopy, które mogą towarzyszyć lokalnym jak i regionalnym wzorcom napięciowym na poziomie samej stopy jak i całej kończyny dolnej.
Wskazane techniki poprawią drenaż żylno-limfatyczny i ukrwienie oraz impulsację aferentną z poziomu stopy.
Przykładowe zastosowanie może dotyczyć:
- ostrogi piętowej
- płaskostopia
- nieprawidłowego wysklepienia stopy
- skręcenia stawu skokowego
PRZECIWWSKAZANIA
Wskazane techniki stanowią bezpieczne narzędzie do pracy z pacjentem w stanie ostrym i przewlekłym.
Przed ich zastosowaniem należy wykluczyć istotne uszkodzenia strukturalne, tj. złamania, zwichnięcia, uszkodzenia więzadłowe oraz problemy naczyniowe, na czele z zakrzepicą żył.
BŁĘDY
Najczęściej popełniane błędy podczas wykonywania wskazanych technik to:
- brak rytmu lub nieodpowiedni rytm (gdy pacjent Ci pomaga, prawdopodobnie wykonujesz technikę zbyt wolno, a jeśli pacjent Cię hamuje to prawdopodobnie wykonujesz technikę zbyt szybko)
- niewłaściwe ułożenie rąk względem szpary mobilizowanego stawu (staraj się ułożyć ręce blisko szpary stawu, by siła mobilizacji focusowała się w obrębie stawu, z którym pracujesz)
- napięte ręce terapeuty, które mogą sprawiać ból pacjentowi lub utrudniać palpację w trakcie wykonywania mobilizacji