Osteopatia Czaszkowo-Krzyżowa jest jedną z form osteopatii którą rozpoczął W, G Sutherland. Początkowo obejmowała ona mechaniczne podejście do leczenia zaburzeń w obszarze czaszki. Następnie ewoluowała wraz z badania Sutherlanda do bardziej szerokiego spektrum pracy w którym dotyka pierwotnych pokładów zdrowia w człowieku. Dzisiejsza forma tej terapii jaką znamy opiera się o dwutorowe podejście biomechaniczne oraz biodynamiczne sięgające głębiej w wewnętrzne zasoby zdrowotne. Terapia opiera się o zastosowanie delikatnego dotyku w celu zrównoważenia organizmy i zaoferowania wsparcia w dążeniu ciała do homeostazy. Zastosowanie delikatnego dotyku ma w niej kluczowe znaczenie ze względu na poczucie bezpieczeństwa Pacjenta co pozwala dotrzeć do najgłębiej zlokalizowanych napięć fizycznych oraz emocjonalnych.
A. T Still pisał o atomie jako o kopule budującej strukturę całego wszechświata. Dostrzegał również podobieństwa w funkcjonowaniu ludzkiego organizmu w całym wszechświecie. W. G Sutherland dodał do tego również koncepcje wzajemnie oddziaływających na siebie sił pomiędzy cząsteczkami. Dodał również koncepcje Pierwotnego Oddechu Życia według której wszystko w ciele funkcjonuje w jednym momencie i tętni jak jedna kropla. Opisuje tym samym znaczenie rytmów ciał zwanych pływami średnim oraz długim poprzez które może manifestować się wewnętrzna siła organizmu do samoleczenia oraz Zdrowie przez duże Z. Co za tym idzie terapia ta opiera się o percepcję rytmów organizmów oraz synchronizację z nimi co umożliwia zaangażowanie wewnętrznej mądrości Pacjenta do samoleczenia. Czyni to podejście czaszkowe absolutnie bezpieczny, łagodnym i głębokim oddziaływaniem zarówno dla dorosłych jak i dzieci.
Terapia Cranio-Sacralna to kurs który przygotowałem w oparciu o wszelką znaną mi wiedzę z zakresu Osteopatii Czaszkowo-Krzyżowej. Wyselekcjonowałem informacje które dotykają jak najbardziej źródła czyli dorobku W. G. Sutherlanda a właściwie tego do czego doszedł u schyłku swojego życia posiadając już w tedy najbogatszy warsztat terapeutyczny i dydaktyczny. Kurs ten prezentuje więc podejście w miarę możliwości zbliżone do pierwotnej koncepcji Sutherlanda i wzbogacony jest doświadczeniami klinicznymi które wyniosłem z pracy z Pacjentami w gabinecie, układając program tak aby umożliwiał płynne wprowadzenie koncepcji czaszkowej do codziennej praktyki w gabinecie.