Symptom poważniejszy od przyczyny?
W kwietniu tego roku do gabinetu zgłosił się 43 letni, szczupły, wysportowany mężczyzna. 4 tygodnie wcześniej pomagał wstawać innej osobie, doszło do nagłego szarpnięcia i intensywnego bólu w odcinku szyjnym po prawej stronie. Powodem wizyty było subiektywne osłabienie prawego mięśnia trójgłowego ramienia i nietypowa praca prawego barku podczas wykonywania pompek i ćwiczeń ze sztangą.
Badanie i terapia
Podczas badania zauważalna była ewidentna niewydolność mięśnia zębatego przedniego (unerwiony przez nerw piersiowy długi C5-C7). Podczas unoszenia prawej kończyny górnej przodem dochodziło do odstawania kąta dolnego od klatki piersiowej. W połączeniu z osłabieniem mięśnia trójgłowego ramienia (unerwiony przez nerw promieniowy C5-C8) hipoteza wskazywała na wspólną przyczynę zlokalizowaną najdalej na wysokości mięśni pochyłych (Rys. 1.) od których przebieg obu nerwów jest odmienny. W badaniu lokalnym widoczne było ograniczenie skrętu odcinka szyjnego w P stronę, hipertonia mięśni pochyłych P, ustawienie głowy do protrakcji.
Po 2,5 miesiącach, w trakcie których wykonano 4 zabiegi sfokusowane na odzyskaniu ruchomości odcinka szyjnego, korekcji ustawienia, poprawie ślizgu wskazanych nerwów, wróciła pełna siła i funkcjonalność w mięśniach trójgłowym ramienia i zębatym przednim.
W trakcie ponownego badania
Pomimo tego pacjent wrócił po miesiącu z powodu narastającego napięcia w odcinku szyjnym, które przypominało mu odczucie, gdy doszło do pierwotnego incydentu. Ponowne badanie potwierdziło zwiększone napięcie mięśni pochyłych bez ograniczenia ruchomości jakie było wcześniej. Podczas dalszego badania stwierdzono teleangiektazje o różowym i fioletowym zabarwieniu (Ryc.1, Rys.2.) w okolicy P przednio-dolnej części klatki piersiowej, reszta powiązanych struktur była normalna. Tym razem poza normalizacją napięcia mięśniowego w odcinku szyjnym wykonano terapię, której celem było przywrócenie elastyczności, w tym wyrównanie ciśnienia w górnej części jamy brzusznej. Po pięciu tygodniach od terapii pacjent nie potwierdził ponownego pojawienia się znanych objawów.
Co z tym nadbrzuszem?
Powodów dla których po opracowaniu nadbrzusza, doszło do wycofania się dolegliwości może być co najmniej kilka, od powiązań powięziowych, słupów ciśnień do odruchowych neurologicznych. W trakcie ustalania hipotezy roboczej należy skupić się na rozpoznaniu zaburzonych stref i próbie ich normalizacji. Szukanie zaburzeń wśród pojedynczych modeli: biomechanicznym, neurologicznym, krążeniowo-oddechowym, metabolicznym, behawioralnym może spowodować przegapienie powodu wystąpienia dolegliwości. W terapii pacjentów, którzy przychodzą do nas “z ulicy” poza rozpoznaniem objawów niebezpiecznych, wymagających dalszej diagnostyki, nie możemy zawężać się do terapii “jedna dla wszystkich” (z ang. “one fits all”). Musimy zbadać i ocenić każdy układ z osobna, znać przyczyny zaburzeń formy u pacjentów, a terapię dobrać do ich aktualnych potrzeb. Wymaga to umiejętności integracji wyników badania i ich priorytetyzacji w celu usunięcia aktualnych dolegliwości.
Jeśli potrzebujesz przewodnika w budowaniu swoich narzędzi diagnostyczno-terapeutycznych i chcesz sobie poukładać cały proces pracy z pacjentem, to zdecydowanie polecam Ci spotkanie z Maciejem Gogołkiem. Kurs Algorytm wisceralno-neurologiczno-somatyczny podpowie Ci jak różne układy ludzkiego ciała zamknąć w spójnym postępowaniu. Nauczysz się łączyć kropki i rzetelnie kierować terapią.
Komentarze